Książka najbardziej znanego propagatora kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa w XX wieku. O. Mateo rozkrzewił po całym świecie dzieło Intronizacji, czyli oficjalnego i społecznego uznania najwyższej władzy Serca Jezusowego nad rodzinami chrześcijańskimi. Uznanie to winno być potwierdzone, uzewnętrznione i utrwalone przez uroczyste umieszczenie obrazu Serca Bożego na najbardziej zaszczytnym miejscu w domu. W oparciu o objawienia św. Małgorzaty Marii Alacoque, autor w jasny i przejrzysty sposób przybliża nabożeństwo do Serca Jezusowego.
Ze wstępu:
Będąc zakonnikiem Kongregacji Najświętszych Serc, której celem jest rozszerzanie nabożeństwa do Najświętszych Serc Jezusa i Maryi w duchu miłości, zadośćuczynienia i apostolstwa, o. Mateo czuł się najszczęśliwszym, gdy mógł przemawiać o Sercu Najświętszym,
“o miłości” jak zwykle mawiał. Udał się więc do Rzymu, aby uprosić u papieża Piusa X pozwolenie na wszczęcie upragnionego apostolstwa.
– Nie, mój synu – odpowiedział papież po wysłuchaniu prośby. – Nie pozwalam
– Ależ Ojcze Święty!
– Nie, nie pozwalam – powtórzył Pius X z tym właściwym sobie, jakby filuternym uśmiechem, a potem otwierając ramiona i przyciskając go do serca dodał:
– Nakazuję ci, słyszysz? Nie tylko pozwalam, ale rozkazuję! Oddaj życie całe tej sprawie zbawienia społecznego. To istotnie dzieło przedziwne, poświęć mu swoje życie.
Otrzymawszy aprobatę głowy Kościoła, o. Mateo niby drugi święty Paweł rusza na podbój narodów.
Jak apostoł, w całym tego słowa znaczeniu, bez sakwy, bez środków materialnych, bez sił innych, tylko z siłą swych gorących pragnień i zupełnego zaparcia się siebie przebiega świat, podbijając dusze, zapalając je ogniem, który go pożera, a czyni to z taką prostotą, skromnością i takim namaszczenie, że oprzeć się niepodobna. Mówiąc z prostotą o rzeczach najprostszych, o Ewangelii, unosi słuchaczy, porywa jakąś tajemniczą potęgą, która zeń bije. Ma się wrażenie, że sam Boski Mistrz przemawia i działa w słudze swym.
Kto go słucha, przeżywa to, czego doświadczyć musieli ludzie, kiedy Zbawiciel chodził po ziemi – każdy jest wstrząśnięty, zwyciężony, przeobrażony, każdy staje się apostołem.
