Książka dotyczy pomocy udzielanej przez Polaków, a zwłaszcza przez Kościół katolicki i jezuitów, Żydom w czasie II wojny światowej.
Całość otwiera esej argentyńskiego rabina Abrahama Skorki, dziecka Żydów uratowanych z Holocaustu. Kolejne artykuły dotyczą: relacji polsko-żydowskich przed wojną, warunków udzielania pomocy w czasie wojny, piśmiennictwa z okresu PRL na temat pomocy Żydom, kwestii Żydów-neofitów, przypadków udzielania pomocy przez jezuitów.