Publikacja stanowi efekt długotrwałych i pogłębionych badań związanych z dziejami nauki prawa rzymskiego na przełomie XIX i XX wieku. Podejmuje problematykę znaczenia czasopiśmiennictwa prawniczego dla nauki prawa rzymskiego oraz jego postrzegania w kontekście zmiany metodologicznej w latach 18761939 na łamach lwowskiego periodyku Przegląd Prawa i Administracji. Celem pracy było uchwycenie kierunków rozwoju i ewolucji prac lwowskiego środowiska naukowego, a także ustalenie znaczenia lwowskiego czasopisma dla rozwoju rodzimej nauki prawa rzymskiego. Pozwoliło to sformułować wnioski dotyczące obrazu środowiska naukowego czasów przełomu XIX i XX w. oraz znaczenia lwowskiego periodyku dla poszukiwania nowych kierunków badawczych.
W pracy omówiono zagadnienia ogólne: historię Przeglądu Prawa i Administracji na tle polskiego czasopiśmiennictwa prawniczego oraz syntetycznie przedstawiono również rodzime środowisko romanistyczne w czasach, gdy był wydawany lwowski periodyk. W pracy odniesiono się szczegółowo do prac naukowych odnoszących się do prawa rzymskiego, opublikowanych na łamach Przeglądu. Uwzględniono przy tym poszukiwanie nowych kierunków badawczych w obrębie romanistyki prawniczej, jakie miało miejsce na łamach periodyku. Odniesiono się również do osiągnięć zapomnianych uczonych (i ich prac), nekrologów i wspomnień pośmiertnych poświęconych zmarłym romanistom oraz okolicznościowych notatek dotyczących wydarzeń uniwersyteckich powiązanych ze światem romanistyki. Ostatnia część rozprawy jest poświęcona dyskursowi dotyczącemu nauczania prawa rzymskiego, jaki miał miejsce na łamach Przeglądu. Omówiono w niej opublikowane w czasopiśmie recenzje dotyczące podręczników do nauki prawa rzymskiego, a także odniesiono się do głośnej dyskusji na temat miejsca przedmiotów historyczno-prawnych (w tym prawa rzymskiego) w kanonie studiów prawniczych.
Książka jest adresowana przede wszystkim do radców prawnych, adwokatów, sędziów, studentów, pracowników naukowych, historyków ogólnych, socjologów oraz badaczy dziejów nauki.
